ZZWP-Kielce

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

z dnia 2 kwietnia 1997 r.

PREAMBUŁA

W trosce o byt i przyszłość naszej Ojczyzny,

odzyskawszy w 1989 roku możliwość suwerennego i demokratycznego stanowienia o Jej losie,

my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej,

zarówno wierzący w Boga

będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna,

jak i nie podzielający tej wiary,

a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł,

równi w prawach i w powinnościach wobec dobra wspólnego - Polski,

wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich wartościach,

nawiązując do najlepszych tradycji Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej,

zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne z ponad tysiącletniego dorobku,

złączeni więzami wspólnoty z naszymi rodakami rozsianymi po świecie,

świadomi potrzeby współpracy ze wszystkimi krajami dla dobra Rodziny Ludzkiej,

pomni gorzkich doświadczeń z czasów, gdy podstawowe wolności i prawa człowieka były w naszej Ojczyźnie łamane,

pragnąc na zawsze zagwarantować prawa obywatelskie, a działaniu instytucji publicznych zapewnić rzetelność i sprawność,

w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem lub przed własnym sumieniem,

ustanawiamy Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej

jako prawa podstawowe dla państwa

oparte na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym oraz na zasadzie pomocniczości umacniającej uprawnienia obywateli i ich wspólnot.

Wszystkich, którzy dla dobra Trzeciej Rzeczypospolitej tę Konstytucję będą stosowali,

wzywamy, aby czynili to, dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka,

jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi,

a poszanowanie tych zasad mieli za niewzruszoną podstawę Rzeczypospolitej Polskiej.

 

 

 

 

 

   Uchwalona Konstytucja III RP, była ukoronowaniem ośmioletniej dynamicznej transformacji ustrojowej naszego kraju. Jej autorzy, przygotowując projekt konstytucji, skorzystali z bogatego dorobku praktyki ustrojowej z lat 1989-1997, co w rezultacie  sprawiło,  że  przyjęta Ustawa Zasadnicza zyskała szansę, by stać się autentycznym fundamentem działania państwa. Polska Konstytucja składa się z 243 artykułów podzielonych na 13 rozdziałów i w porównaniu do innych europejskich konstytucji należy do tych najobszerniejszych i jednolitych.  W swojej istocie jest ona „Konstytucją praw człowieka”, gdyż gwarantuje szeroki zakres ochrony podstawowych praw jednostki: równość wobec prawa, zakaz dyskryminacji, wolność słowa, sumienia i wyznania czy prawo do sądu. Tym samym, w pełni wpisuje się w standardy demokratycznego konstytucjonalizmu europejskiego. Bardzo ważną jej częścią jest preambuła, czyli uroczysty wstęp, która odwołuje się do polskiej historii, wartości prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna. Zawiera ponadto formułę odwołania się do Boga (Invocatio Dei)., a zarazem przywołuje inne źródła, z których mogą być czerpane wymienione wartości. Bardzo ważne jest szczególnie to, że preambuła stanowi podstawę do interpretowania treści Konstytucji oraz wskazuje w jakim kierunku winno iść tworzenie  porządku prawnego Rzeczypospolitej.